Tja, kva var det no eigentleg så skjedde?

Mange har nok blitt overraska av mitt siste innlegg, ja det er utruleg, men faktsik så er det sant, Anne Rut slo meg i leirdueskyting. Nokon trudde gjere at eg skreiv om dette fordi eg ikkje hadde noko betre å skriva om (og det er jo i grunnen heilt korekt, men no har eg funne ein måte å utnytta det til min fordel). For sidan Anne Rut var heilt i ekstase over å ha truffe ei leirdua........, og eg ikkje hadde truffe nokon. Grunne til dette var enkel nok: Anne Rut hadde noko heilt enormt med flaks, og eg hadde noko heilt enormt med uflaks. I tillegg skaut me berre to leirduer kvar, og sidan løpet på geværet mitt heilt sikkert var skeiv (noko som har uendeleg stor betydning i leirdueskyting), at det akkurat kom ein lokal storm når eg skulle skyte, at han som heiv dua, heiv den feil vei, at eg fekk sola i auga, at regnet gjorde det vanskeligt å sjå klart, i tillegg til at det seig inn ein tjukk tåke, som gjorde at det var mest heilt umogleg å sjå gjennom det tette snødrevet, så skjedde det utenkelige, eg syntes så synd på Anne Rut der ho stod, at eg følte det var mi plikt å bomme, og som den greie karen eg er, så gjorde eg akkurat det. Nettopp på grunn av dette vart Anne Rut kjempeglad, og det er jo ein kjennsgjerning at "den største glede ein kan ha, det er å gjere andre glad:)" Er ganske sikker på at det var slik det foregjekk.......................