Histoien om Håvard og Anne Rut

I dag har eg ikkje har så mykje å skriva om, men eg har fått samla press frå Hanne Siri og Arnstein om å skriva noko for å bevisa eg ikkje har nokon damer på gang. Ein skulle jo tru at desse to oppvakte ungdommane klarte å finna ut at eg ikkje hadde noko på gang av seg sjølv, bare med å bruka rein logikk, men sidan dei tydelegvis ikkje er så begava, så er dette innlegget til ære for dei. Sidan eg ikkje har noko nytt og skriva om, tenkte eg at eg skulle rippa opp i ein gamal historie som handler om Anne Rut og meg. Dette var veldig alvorleg når det pågjekk, men det er ei tund sidan no, og derfor føler eg at det er greit å skriva om det, og får det ut av verden. Eg har ikkje spurt Anne Rut om å skriva dette, sjølv om eg kanskje burde gjera det, så dersom du leser dette og føler deg overkjørt, så beklager eg det. Nokon veit det, og andre ikkje, men faktum er at eg og Anne Rut hadde ein "ting" på gang for ei stund sidan. Eg trur i grunnen ikkje at nokon av oss hadde tenkt at det skulle bli sånn på forhand, tanken hadde kanskje streifa Anne Rut, kva veit vell eg, men i alle fall så skjedde det plutseleg, BANG!!!!. Ja, det sa rett og lett bare BANG, gong på gong faktisk når eg og Anne Rut var på samme lag på ein bilrebus for nokre år sidan. Eg hadde aldri i min villeste fantasi kunne forestille meg at dette kunne skje, men plutseleg stod eg der, med Anne Rut foran meg, og skaden hadde allerede skjedd, det gjekk ikkje ann å reversere det heile.
Eg veit ikkje heilt kva eg tenkte, eg var på ingen måte forberet på det som hadde skjedd, det var jo ikkje akkurat noko som hadde skjedd meg mange ganger før. Men ein ting stod heilt klart for meg, det kom til å ta lang tid før forhaldet vårt kom til å gå tilbake til slik det hadde vore før, om det i det heile tatt kom til å gjere det. Eg har gått gjennom denne episoden mange ganger, prøvd å analysera kva som skjedde den kvelden mellom meg å Anne Rut. Me hadde jo kjent kvarande ei god stund, men eg hadde aldri i min villaste fantasi forestilt meg at dette kunne skje, det kom rett og slett som julenkvelden på kjerringa. Men nå er det jo ein gong slik at nokon ting skjer som me ikkje kan forklara, og uansett kor mykje ein prøver å forklara eller bortforklara det, så er det unekteleg eit faktum, som det faktisk ikkje går ann å forandra på: Anne Rut slo meg i leirdueskyting.......