Kva er det som skjer?

Èg må fortela ein historie, eg er ikkje stolt av den, men den er desverre like sann som den er smertefull. Dei heila starta med at eg hadde gløymt privatfottøyet mitt heima. Så då eg skulle inn til Berlin på dagstur måtte eg gå i millitærsko, ikkje særleg behageleg å gå heile "unter den Linden" i, for dei som lurte på det. Poenget var eg etrong eit par med sko, og plutseleg kom me over ein butikk med sko, og eg kjøpte meg eit par med sko som var på tilbud og tok dei på føtene. Hadde historien slutta her hadde alt vore perfekt, og eg hadde våre gode gamle Håvard. Men det som skjedde når eg gjekk ut, det forandra faktisk alt. Håvard Nese, iført den tretti år gamle vindjakka til faren, ei dongeribuksa han kjøpte på tilbud for fem år siden, og på hovudet, (som bare har vore klippt hjå frisør fem gonger dei siste fem åra), sitter strikkahuva som han fekk av mora si til jul i for fjor. Alt i alt er det gode gamle Håvard som går ut av butikken, og alt er i skjønaste orden. Men så skjer det, på vei ut av butikken ser Håvard eit par med sko som han synes er kule, og får lyst til å kjøpa dei. Ikkje fordi han trenger dei, for han har jo allerede nye sko på føttene, men rett og slett bare fordi han har lyst på dei, av rein forfengelighet kan man kanskje sei. Og det skjer faktisk, som i paralyse (vett ikkje heilt kva det er, men det spriter opp historien), betrakter eg meg sjølv som om eg er på utsida av meg sjølv medan eg kjøper dei skoa. Eg kan ikkje tru det, alt eg har arbeida så hardt for i så mange år, heile imaget mitt går opp i røyk, som i eit vindpust,( eller eventulet eit visa-pust, om ein velger å kalle det det), og vekke er det........................................................................ Håvard står tilbake og ser tenker på det som har skjedd, det er ingen vei tilbake, gjort er gjort osv osv, og faktet kan bare konstanterast, Håvard Nese har brukt 20 euro på to par sko, bare av rein forfengelighet. Eg gret.