Kan det gå ann, ja det kan!

Så var det tid for eit nytt innlegg. Itte eg byrja med bloggen har eg funne ut at det faktsik er mesten like kjekt som det hørtes ut på den tida då Magnus byrja med det. No synes eg det er konge å skriva masse tull på det fantastiske internett, og ¨så kan folk lesa det, og gi med kommentarar, ganske sjef. Eg har for det mesta vore veldig fornøyd med å få to til tri kommentarar på kvart innlegg, og at det har vore noko liknande det som alle andre får. Men i dag kom eg meg endeleg inn på bloggen til Magnus og såg at han hadde fått 16 kommentarar, det er enormt mykje. Etter å ha sett det, vart eg litt misunnelig sidan han øyensynneleg hadde fleire vennar som skreiv kommentarar enn meg. Men så kom eg på at eg akkurat hadde fått høyra kva missuneleg verkeleg betyr, å miss unna, altså at ein ikkje unner den personen det han har. Å då tenkte eg at det var jo heilt feil, for eg unne jo så absolutt magnus å ha 16 kommentarar, og dermed sitt eg her uten å vere missuneleg i det heile tatt, ganske fin kjensle det. Her er eit lite ekte råd på min blogg, noko av det fyrsta seriøse eg skrive, sjølv om det eg skreiv om magnus berre var tull, så meiner eg absolutt det med missunelse, for folk bør blir finkare til å unne folk gode ting, i staden for å ønska at dei andre ikkje hadde hatt det. Tog du an????????????? Uansett om du gjorde det eller ikkje, så logger eg meg ut no, for det sitter ein i kø. Snakkes