Eg har fått meg dama!!!!!!!

"Eg har fått meg dama!!", var noko av det fyrsta ein strålande fornøgd Øystein sa til meg då han komm inn i leiligheten i ettermiddag.(OK, så var det ikkje akkurat det han sa, meir sånn: "nå har du helst på dama mi" (etter at eg hadde helst på ho, selfølgeleg), men då ville jo heila overraskelsesmomenet med overskrifta forsvunne, så eg måtte bare pynta litt (eventulet gjer om) på sanninga). Der stod han saman med, ja nettopp, dama si, og dei virka veldig lykkelige. Dette "innlegget" er derfor dedikert (veldig usikker på om det skrives slik, men likevel...) til Øystein og dama hans. Eg har derfor (med Øystein`s tilatelse), den store glede av å gratulera Øystein og hans bedre halvdel (NEI, eg snakker altså ikkje om overkroppen hans jenter...) med dagen. Ser ut som han har funne seg ei veldig kjekk og grei jente, tippe dette må feirast med noko is og brownies ein kveld, må bare venta til Lars kjem tilbake på laurdag. Sånn uteom dette er det vell ikkje så mykje nytt som har skjedd her på Storo. Magnus har framleis dama si (og det er jo selfølgeleg ein hyggeleg og bra ting), så no er det herved offisielt at av 50% av SR (Storo Rangers) (Hei, ikkje skyld på meg, det var ikkje eg som kom på det namnet!!), har fast følgje. Då har eg vell fått sagt alt eg skulle for denne gong, nei forresten, må gratulera Leif og Astrid med giftermålet, og sei at det var veldig hyggeleg å komme på besøk til dykk. Til slutt skulle eg hatt bilete av Øystein og Linn Iren (dama hans), men det er to grunnar til at eg ikkje har det:
1. Eg har ikkje bilete av dei
2. Eg vett ikkje korleis ein skal leggja ut bilete på bloggen lenger

Så skulle eg hatt bilete av Leif og Astrid, men det er også to grunnar til at eg ikkje kan leggja ut bilete av dei:
1. Eg har ikkje bilete av dei heller
2. Eg vett fremdeles ikkje korleis ein skal leggja ut bilete på bloggen

Ja ja, det var alt for denne gong, håper "alle" (er vell ikkje akkurat så mange) som leser dette, har ein fortreffeleg kveld (eventuelt dag eller morgon, alt etter som kva tud du leser det), uansett kva situasjon dei er i, eller kor i verda dei befinner seg:)

Helsing Håvard

PS: Nå kan dokk gratulera Øystein med dama, ved å leggja inn ein kommentar her, han har sagt til meg at han blir mykjer meir glad for det, enn om dykk sender han ei tekstmelding;) (trur eg, kanskje...)

På an igjen!

Nå er det lenge sidan eg har skrive eit innlegg (ca eit år....), og sidan Svein Grude (styrste gutten i gata), lova å laga problem for meg dersom det gjekk eit år mellom to innlegg! Derfor skriver eg bare dette som ein slags lovnad om at eg snart skal skriva eit skikkeleg innlegg, må bare finna på noko lurt å skriva fyrst.... Ja ja, godt nytt år til alle som ennå muligens enno forviller seg inn på denne bloggen:) Nytt år, blanke ark, nye sjanser osv, så nå bør det være gode sjanser for å få til eit innlegg eller to:) Skal bare få Magnus til å lære meg å leggja ut bilete igjen, men han skal ut og jogge no, så det får me ta litt på sikt, snakkes!

Ein epoke er forbi.........

Eg har nettopp vore inne på ein del bloggar å sjekka litt, men det er ikkje så mange som er så aktive for tida, meg sjølv inkludert. Så etter å ha lest innlegget til Leif Harbo (som forresten har vore flink gutt med blogging i det sista), så fekk eg inspirasjon til å skriva litt om eit kapittel som no desverre er avslutta i livet mitt. Eg vil gjerne dedikera dette innlegget til ho som fekk meg til skulen store delar av mi skuletid, har teke meg rundt på mykje kjekt både på klepp og bore, og kanskje til og med nokon feriar. Nei, eg snakker ikkje om mor (sjølv om eg godt kunne gjort det), eg snakker selfølgeleg om SKULEBUSSEN. Ok, så var det bare kødd då, får skriva litt om skulebussen ein annan gong, for no tenkte eg å skriva litt om bilen min (les: min forhenverande bil), nemleg ein knall gul Volvo 240 GLE 1979 modell. Etter to kalde vintrar på min 2000 modell Kawasaki Eliminator 125cc (les: noch ein mal, forhenverande Kawasaki Eliminator), var det konge å få seg bil, etter bare eit utal timer med skruing var bilen klar for veien, og samme kva andre seier, det er noko eige med den fyrste bilen ein eig, det er på ein måte vanskeleg å forklara, men eg trur aldri eg kommer til å gløyma den gule 240 (kanskje fordi den har ein heilt spesiell evne til å klara å halda seg vekke frå knoksen, slik at me faktisk aldri blir kvitt den:)) I frå sin spede start, der meg og Andreas køyrte rundt Orrevatnet rett etter me hadde fått svev på bilen, og eg var frå meg av lykke, til lykken like etter gjekk over til fortvilelse då bilen stoppa borte på Bore. Men feilen vart avdekkja, og bilen gjekk deretter som ei klokka (les: litt sånn billege klokka, mulligens noko slikt som ein kan få kjøpt på jærdagane for 2,50), men likevel, etter det har den faktisk alltid sveve. Utenom den gongen den kokte, etter nok så må har vore ca ein halvtime med hard spinning utføre Klepp Bedehus fyrste nyttårsaften eg hadde lappen. På alle slags turar, både på og utføre veien, i lat slags vær og i alle slags situasjonar, så har den aldri svikta meg. Takk skal du ha 240, du har vore til stor glede for meg. Men ettersom eg no er i Oslo, og ikkje har så mykje bruk for bil, og min bror tilfeldigvis har blitt 18 år, så har eg måtte gi stafettpennen videre til Ingvar, og eg håper at den kommer til å gi han like mykje glede som den har gitt meg ( og på mange måtar kan ein vell sei at det har den allerde gjort, og vell så det:)).

Hekkan, no er det jul:)

Ute snør det, og inne sitter Håvard. Om ca fem minutt er tida ute for å levera inn årets siste eksamen, som i dette tilfellet var matte. Som dykk sikkert forstår er eg akkurat ferdig men den, og det er konge. Om ca 8 timer letter flyet mitt, og etter ytterlegare ein time, setter ein føtene mine på jærsk jord. Eg har rett og slett ferie, hekkan så gudd. Håper alle som leser dette får ei god jul, og eit godt nytt år. Snakkes plutseleg:) Wohooooooooooooooooooooooooo

§kulebussen

Etter å ha lest Margunn sin blogg, var det rett før eg skreiv eit seriøst innlegg, om eit seriøst tema. Eg klarte heldigvis ved hjelp av min enorme sjølvkontroll (den som eg svært ofte utøver dersom det er noko enomrt godt til middag f.eks), å ikkje skriva eit seriøst innlegg, men derimot det stikk motsatte, eg skal nemleg skriva om frisørar. For her om dagen gjekk eg forbi eit skilt som virka som ein magnet på ein kvar fattig og gjeldstynga student (les; stakkars Håvard:() (ha ha, det har eg forresten aldri gjort før, skrive parantes slutt etter eit surt "smilefjes" (ingen ting er som sjølvmotseinger:)), ha ha, dette blir jo bare betre og betre=)) Konge. Nå lure du kanskje på kva som stod på det skiltet?? Gjer du det, eller har du alt funne det ut? Neppe, med mindre du les dette innlegget slik som kinesarane les bøkene sine, eller var det jappanesarane (ta det med ro, eg veit at det heitar "japanarar", men jappanesarar er mykje kulare:)) he he, som Svein ville ha sagt. Ja ja, så var det tilbake til det som stod på plakaten. Nå kjem dette punket med sjølvmotseing inn igjen, for i grunnen hadde eg tenkt å skriva om det som stod på plakaten, men no kom Magnus nettopp heim, og då satser eg på at me finn på noko kult (det skjer faktisk som regel, Magnus er rett og slett ein rev på å finne på kule ting), så derfor kommer dette innlegget til å bli det fyrste som er delt opp i minst to delar, slik at det er du må gå inn ganske ofte for å sjekka om eg har skrive foresettinga, og det er vell ingen løyndom at dess fleire kommentarar eg får, dess fortare kjem foresttelesen, og spenninga om forsettelelsen til kva som kjem til å koma etter dette innlegget er jo til å ta og føla på:) Ja ja, me talast, forsetning fylgjer........

jaja.

endelig så kom det e eg har venta på. det endelige bevis på at fotball ikkje e en sport. i vg si nettavis er det i menyen på høyre siå en knapp for sport, og rett under en knapp for fotball. At vg nå får opp øynene for noge eg har visst lenge, vise jo bare kor sinnsykt dårlig fotball er. her er nogen av grunnane mine for at alle som drive med fotball aktivt bør landskjemmas:

1. en fotballspiller kan streike midt i en sesong og likevel spille kamp rett etterpå. Bare det å streike som idrettsutøver er heilt absurd!
2. en fotballspiller på et drittlag som bryne har en lønn lik hele budsjettet til elitelaget til sandnes sykleklubb for noen år siden. sandnes dominerte da totalt hele norgescupen
3. en syklist i norgescupen får ikke lønn, men trener ca 20 timer i uka (eller mer) har konkurranser på ca 4 timer hver helg (uten et kvarters pause midt i)
4. en fotbalspiller kan drikke og feste en fredag og likevel spille toppkamp på søndag uten at noen merker noe særlig.
5. øyvind leonardsen, ett stort forbilde, blir sett på som unik på grunn av kondisjon og lignende. likevel har han ikke bedre O2 opptak enn en mellomgod syklist.
6. norske trenere lurer på om de skal fokusere mer på løpetrening om vinteren for å få opp kondisjon. det har visst hatt bra resultater i utlandet. bare det å sei noge sånt vitne om total inkompetanse. det blir som å sei at en kanskje bør begynna å trena for å bli bedre. selvfølgelig blir laget bedre hvis alle kan springa 10% mer. det blir som en ekstra spiller
7. fotballspillere er dumme
8. fotballspillere har pause på et kvarter i hver kamp
9. john carew er stygg
10. nils arne eggen har stygg stemme

Tja, kva var det no eigentleg så skjedde?

Mange har nok blitt overraska av mitt siste innlegg, ja det er utruleg, men faktsik så er det sant, Anne Rut slo meg i leirdueskyting. Nokon trudde gjere at eg skreiv om dette fordi eg ikkje hadde noko betre å skriva om (og det er jo i grunnen heilt korekt, men no har eg funne ein måte å utnytta det til min fordel). For sidan Anne Rut var heilt i ekstase over å ha truffe ei leirdua........, og eg ikkje hadde truffe nokon. Grunne til dette var enkel nok: Anne Rut hadde noko heilt enormt med flaks, og eg hadde noko heilt enormt med uflaks. I tillegg skaut me berre to leirduer kvar, og sidan løpet på geværet mitt heilt sikkert var skeiv (noko som har uendeleg stor betydning i leirdueskyting), at det akkurat kom ein lokal storm når eg skulle skyte, at han som heiv dua, heiv den feil vei, at eg fekk sola i auga, at regnet gjorde det vanskeligt å sjå klart, i tillegg til at det seig inn ein tjukk tåke, som gjorde at det var mest heilt umogleg å sjå gjennom det tette snødrevet, så skjedde det utenkelige, eg syntes så synd på Anne Rut der ho stod, at eg følte det var mi plikt å bomme, og som den greie karen eg er, så gjorde eg akkurat det. Nettopp på grunn av dette vart Anne Rut kjempeglad, og det er jo ein kjennsgjerning at "den største glede ein kan ha, det er å gjere andre glad:)" Er ganske sikker på at det var slik det foregjekk.......................